Το πάντα, η αιλουρόποδη αρκούδα (Ailuropoda melanoleuca – Αιλουρόπους ο μελανόλευκος), γνωστό επίσης ως το γιγαντιαίο πάντα για να το ξεχωρίζουμε από το μη συγγενικό του κόκκινο πάντα, είναι μία αρκούδα που απαντάται στην κεντροδυτική και νοτιοδυτική Κίνα. Αναγνωρίζεται εύκολα από τις μεγάλες, χαρακτηριστικές μαύρες κηλίδες γύρω από τα μάτια του, τα αφτιά του, και κατά μήκος του στρόγγυλου σώματός του. Αν και κατατάσσεται στην τάξη των Σαρκοφάγων τρέφεται κατά 99% με μπαμπού. Τα πάντα στην φύση σποραδικά τρώνε άλλα είδη φυτών, άγριους βολβούς, ή ακόμα και κρέας με την μορφή πουλιών, τρωκτικών ή ψοφιμιών. Στην αιχμαλωσία (εθνικά πάρκα/ζωολογικοί κήποι), μερικές φορές τρώνε μέλι, αβγά, ψάρια, γλυκοπατάτες, φύλλα θάμνων, πορτοκάλια ή μπανάνες μαζί με το ειδικά παρασκευασμένο φαγητό.
Το γιγαντιαίο πάντα ζει σε λίγα βουνά της κεντρικής Κίνας, κυρίως στην επαρχία Σετσουάν, αλλά και στις επαρχίες Σαανσί και Γκανσού. Ως αποτέλεσμα της εντατικής καλλιέργειας, της αποψιλώσεως των δασών και άλλων εξελίξεων, τα πάντα έχουν οδηγηθεί μακριά από τις πεδινές περιοχές όπου παλαιότερα κατοικούσαν.
Το πάντα είναι είδος σε κίνδυνο. Αναφορά του 2007 έδειξε ότι ζουν 239 πάντα σε αιχμαλωσία εντός της Κίνας και άλλα 27 έξω από την χώρα. Οι εκτιμήσεις του άγριου πληθυσμού ποικίλουν: Μία εκτίμηση έδειξε ότι υπάρχουν γύρω στα 1590 μεμονωμένα πάντα στην άγρια φύση, ενώ μία μελέτη του 2006 μέσω ανάλυσης του DNA υπολόγισε ότι αυτός ο αριθμός πρέπει να είναι από 2000 μέχρι 3000. Κάποιες αναφορές επίσης δείχνουν ότι ο αριθμός των πάντα στη φύση αυξάνεται. Ωστόσο, η IUCN δεν πιστεύει ότι υπάρχει αρκετή σιγουριά ακόμη, για να ανακατατάξει το είδος από κινδυνεύον σε ευάλωτο.
Στην φύση το γιγαντιαίο πάντα είναι ένα χερσαίο ζώο και βασικά περνά την ζωή του τριγυρίζοντας και τρώγοντας στα δάση από μπαμπού των βουνών Tσινλίγκ και στην λοφώδη επαρχία Σετσουάν. Τα γιγαντιαία πάντα είναι κατά κανόνα μοναχικά, και κάθε ενήλικο άτομο έχει καθορισμένη περιοχή. Ένα θηλυκό δεν ανέχεται την παρουσία άλλων θηλυκών στην δική του περιοχή. Τα πάντα επικοινωνούν φωνάζοντας και σημαδεύοντας με οσμές τον χώρο τους τρίβοντας τα νύχια τους σε δέντρα και ραντίζοντας με ούρα. Είναι ικανά να σκαρφαλώσουν και να βρουν καταφύγιο σε κούφια δέντρα ή σε ρωγμές βράχων, αλλά δεν φτιάχνουν μόνιμες φωλιές. Για αυτόν τον λόγο, τα πάντα δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη, πράγμα που είναι παρόμοιο σε άλλα υποτροπικά θηλαστικά, και στην θέση μετακινούνται σε υψόμετρα με υψηλότερες θερμοκρασίες. Τα πάντα βασίζονται πρωταρχικά σε μνήμη του χώρου παρά σε οπτική μνήμη.
Αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα που λαμβάνουν χώρα βασικά κατά την διάρκεια της σύντομης περιόδου της αναπαραγωγής, στην οποία τα πάντα έρχονται κοντά το ένα με το άλλο. Μετά το ζευγάρωμα, το αρσενικό αφήνει το θηλυκό να αναθρέψει το νεογνό.
Αν και το πάντα θεωρείται υπάκουο, έχει γίνει γνωστό ότι επιτίθεται σε ανθρώπους, μάλλον από ερεθισμό παρά από επιθετικότητα.
