Πριν από 5000 χρόνια περίπου, την εποχή Χαλκού, την περίοδο 3000-2000 π.Χ., στα μικρά νησιά του Αιγαίου που ονομάζονται Κυκλάδες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς της Ευρώπης, ο Κυκλαδικός πολιτισμός.

 Στην ανάπτυξη του κυκλαδικού πολιτισμού συνέβαλαν κυρίως η γεωγραφική θέση και τοήπιο κλίμα. Τα νησιά των Κυκλάδων αποτελούν ένα είδος φυσικής γέφυρας ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία, την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα. Για αυτό, οι Κυκλαδίτες με τα καράβια τους μπορούσαν να επικοινωνούν με τους άλλους λαούς και πολιτισμούς και να μεταφέρουν εμπορεύματα αλλά και ιδέες, γνώσεις, θρησκευτικές αντιλήψεις.
Xάρτης που δείχνει τη σημαντική θέση των Κυκλάδων.

Από τον Κυκλαδικό πολιτισμό δε σώθηκαν γραπτά κείμενα. Επομένως, οι πληροφορίες μας είναι ελάχιστες και έχουν ως πηγές μόνο τα ευρήματα από τις ανασκαφές των αρχαιολόγων. Έχουν βρεθεί αρχαίοι οικισμοί στις Κυκλάδες  και νεκροταφεία. Ένας από τους κυριότερους Κυκλαδικούς οικισμούς βρίσκεται στο Ακρωτήρι της Θήρας (Σαντορίνης). Τα περισσότερα αντικείμενα του Κυκλαδικού πολιτισμού που έχουν βρει οι αρχαιολόγοι προέρχονται από τις ανασκαφές σε νεκροταφεία.

Οι αρχαίοι Κυκλαδίτες, όπως και οι περισσότεροι λαοί, πίστευαν ότι η ζωή συνεχιζόταν σ᾽ένα άλλο κόσμο και μετά το θάνατο. Για αυτό, τοποθετούσαν στους τάφους των αγαπημένων τους προσώπων διάφορα αντικείμενα, όπως αγαλματάκια, διάφορα αγγεία, κοσμήματα, εργαλεία, όπλα, που θεωρούσαν ότι θα ήταν απαραίτητα για το νεκρό στην άλλη του ζωή. Από αυτά τα αντικείμενα και από τα ίχνη των οικισμών, που έχουν ανασκαφεί, βγάζουμε συμπεράσματα για την καθημερινή ζωή των Κυκλαδιτών.

Χάρτης με τους αρχαίους Κυκλαδικούς οικισμούς.
Οι Κυκλαδίτες κατοικούσαν σε μικρές πόλεις που στην αρχή ήταν χτισμένες στις παραλίες και στη συνέχεια στις πλαγιές λόφων, ίσως για να αισθάνονται πιο ασφαλείς από τις ναυτικές επιδρομές άλλων λαών.

Τα σπίτια τους ήταν μικρά με τοίχους από πέτρες και λάσπη. Οι στέγες των σπιτιών ήταν από ξύλινα δοκάρια, καλάμια και πηλό. Κάποια δωμάτια ήταν διακοσμημένα μετοιχογραφίες. Τα έπιπλά τους, σκαμνιά, τραπέζια, καρέκλες, φαίνεται πως ήταν ξύλινα και για αυτό δε σώθηκαν. Το χειμώνα στο δάπεδο έστρωναν προβιές και άναβαν μαγκάλια για να ζεσταθούν. Όταν σκοτείνιαζε το βράδυ, άναβαν λυχνάρια που έκαιγαν λάδι, για να βλέπουν.

  Οι Κυκλαδίτες ήταν φυσικό να έχουν καράβια και να ασχολούνται με τη ναυτιλία, αφού κατοικούσαν σε νησιά. Ήταν πολύ καλοί ναυτικοί, ταξίδευαν με καράβια για να μεταφέρουν και να ανταλλάξουν προϊόντα. Ασχολούνταν, δηλαδή με το εμπόριο. Ασχολούνταν, επίσης, με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία. Ήταν ακόμα ψαράδες καικυνηγοί.

  Τα δημητριακά (κριθάρι και σιτάρι), τα όσπρια (φακή και μπιζέλια), οι ελιές, φρούτα, καρποί, τα ψάρια και τα θαλασσινά αποτελούσαν βασικά στοιχεία της διατροφής τους.

 Για τη θρησκεία τους έχουμε ελάχιστες πληροφορίες. Δε γνωρίζουμε σε ποιους θεούς πίστευαν και πώς τους λάτρευαν. Από τα αντικείμενα, που έχουν βρει οι αρχαιολόγοι στους τάφους, καταλαβαίνουμε ότι οι Κυκλαδίτες πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή. Γι αυτό, έθαβαν τους νεκρούς με αντικείμενα της καθημερινής τους ζωής.

Γύρω στα 1600 π.Χ. οι κυκλαδικοί οικισμοί καταστρέφονται από σεισμό και οι Κυκλάδες περνούν στην επιρροή της μινωικής Κρήτης. Αργότερα, όταν καταστρέφονται τα μινωικά ανάκτορα, οι Κυκλάδες περνούν στην κυριαρχία των Μυκηναίων.

Πηγή: http://piramatikoneiroland.blogspot.gr/2012/09/blog-post_17.html