Οι αρχαιολόγοι δεν έχουν καταλήξει ως προς τη χρήση των ιδιόμορφων αυτών ειδωλίων. Σύμφωνα με μία άποψη η χρήση τους σχετίζεται με τη θρησκεία. Γενικά οι αρχαιολόγοι έχουν την τάση να συσχετίζουν με τη θρησκεία ό,τι δε μπορούν να ερμηνεύσουν. Σύμφωνα με άλλη άποψη πρόκεται για κάτοπτρα, δηλαδή για καθρέπτες. Στη μπροστινή όψη θα υπήρχε ένας καθρέπτης -ο οποίος σήμερα έχει χαθεί- και στην πίσω διακόσμηση. Το συγκεκριμένο ειδώλιο φέρει διακόσμηση πλοίου. Τα κύματα αποδίδονται σχηματικά. Το πλοίο έχει πολλά κουπιά και δεν έχει ιστίο.

 

Το χαρακτηριστικό που διακρίνει τη νεολιθική εποχή από την παλαιολιθική είναι η μόνιμη εγκατάσταση των ανθρώπων σε συνοικισμούς. Ο άνθρωπος μπόρεσε να δημιουργήσει συνοικισμούς και να εγκατασταθεί σε αυτούς, όταν ανακάλυψε τη γεωργία.

Το χαρακτηριστικό που διακρίνει την εποχή του χαλκού από τη νεολιθική είναι η γενικευμένη χρήση των μετάλλων. Τα μέταλλα είναι ήδη γνωστά στον άνθρωπο από το τέλος της νεολιθικής εποχής- όπως έχει αποδείξει η αρχαιολογική έρευνα- όμως κατά την εποχή του χαλκού η χρήση τους γενικεύεται. Η ανάπτυξη της ικανότητας επεξεργασίας των μετάλλων έδωσε ώθηση στην τεχνολογία: στη ναυσιπλοΐα, στην αρχιτεκτονική και στην κατασκευή όπλων και γεωργικών εργαλείων. Παράλληλα έδωσε ώθηση και στην τέχνη: στην κατασκευή κοσμημάτων και μεταλλικών αγγείων. Η αρχαιολογική έρευνα έχει αποδείξει ότι καθ’ όλη τη διάρκειά της εποχής του χαλκού  ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε όχι μόνο το χαλκό αλλά και άλλα μέταλλα και κράματα μετάλλων που ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή και τη χρονική περίοδο. Μάλιστα ο χαλκός δεν είναι το πρώτο μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε, όπως υπέθεσαν αρχικά οι αρχαιολόγοι. Ο όρος «εποχή του χαλκού» υιοθετήθηκε παλαιότερα, όταν πιστεύαμε ότι ο χαλκός ήταν το πρώτο μέταλλο που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος, και εξακολουθούμε  να τον χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα.

Για τον ελλαδικό χώρο η εποχή του χαλκού έχει διάρκεια από το 3200 έως το 1000 π.Χ. Κατά την εποχή αυτή ήκμασαν εδώ τρεις πολιτισμοί:  ο κυκλαδικός, ο μινωικός και ο μυκηναϊκός. Και οι τρεις βασίστηκαν  στην ανάπτυξη της ναυτιλίας και του εμπορίου. Έλληνες και θάλασσα, δεσμός άρρηκτος. Ακόμη, διαδόθηκε στον ελλαδικό χώρο η καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού. Η ελιά μας δίνει το λάδι. Το αμπέλι μας δίνει το σταφύλι και αυτό το κρασί. Έκτοτε η καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού  γίνεται συστηματικά και αδιαλείπτως στον ελλαδικό χώρο. Το λάδι, το κρασί και το σταφύλι βρίσκονται στη βάση της μεσογειακής διατροφής.

ΠΗΓΗ: http://www.ancient-greek-history.com/el/arhaia-elliniki-istoria-el/epoxi-xalkou-el